Als ik een wens mocht doen zou ik dolgelukkig zijn met op z'n minst een goede vriendin. Al was het maar om alleen tegen te kunnen praten. Ik ben al geruime tijd alleen en voel mij dan ook heel eenzaam. Tuurlijk ik zit niet weg te kwijnen en realiseer dat het leven gewoon door gaat maar alleen is zoooo alleen. Ik heb gelukkig wel heel leuk werk en studeer ik in de avonduren en sport zo hou ik mijzelf wel bezig. Maar ik schaam mij hier wel enorm voor naar bv collega's en familie toe! Ik lieg hier dan ook altijd over zeker als ze vragen hoe je weekend was.
Wie herkent zich hierin? Misshien kunnen wij samen hier wat goeds en leuks aandoen!