Zo te lezen zijn we allemaal op zoek naar vriendschap en toch lukt het maar niet om elkaar te vinden.
Ook ik vrouw van 65 jaar hunker naar een mens om mee van gedachten te wisselen. Ben getrouwd, gezond, kinderen op de plaats. Ik ben introvert, dat zal misschien wel de reden zijn dat het maar niet lukt.
Hoe zit het dan bij jullie allemaal?
Ria, mijn gedachte daarover is oa :
1 .Omdat men een tekort in zijn gevoelsleven wil opvullen en dat van anderen verwacht. Waar niemand aan kan voldoen
2 ,Omdat men wel vriendschap wil, maar anderen niet te dichtbij kan verdragen.
3. Omdat men onvoorwaardelijkheid verwacht, gedachten lezen, luisterend oor , dezelfde interesses, etc.
Hoe denk jij erover ?
Hallo Ria,
Tja…dat is wat hè?
Je leven is compleet, je hebt alles bij de hand wat je hartje begeert, maar toch zou je wel eens tegen iemand anders willen aanpraten.
Heel begrijpelijk…dat wil (bijna) iederéén!
Mááár…als je, zoals je schrijft, introvert van inslag bent, is het niet zo gemakkelijk contact te leggen.
Het is ook een lastige eigenschap, zul je hebben gemerkt!
De enige remedie is: je instelling veranderen.
Dat klinkt zwaarwichtig, maar het valt mee, hoor.
Ga ‘op zoek’ naar dingen met een vrolijke kant, waar anderen ook om kunnen lachen, en duik er geregeld in.
Je kunt ze overal vinden: in boeken met verhaaltjes, voorvallen in de familiaire of collegiale kring, of daarbuiten, sluit je aan bij een club, ga naar een museum over allerhande aardige zaken enz.
Maar probeer eerst en vooral die glimlach op je facie te krijgen.
Dat moet toch kunnen lukken.
Blijf in elk geval niet gevangen in je beperking, die heb je lang genoeg meegesjouwd…toch?
Probeer eens iets, je zult zien dat het kàn!
Veel succes!
Beste Yo,
Het klopt wel wat je schrijft. Maar waarom als iedereen hetzelfde wilt. Loop ik b.v in een winkelstraat, supermarkt, museum, terrasje met een glimlach.Het werkt niet. Als ik lees over eenzaamheid en vrienschapzoekende mensen, begrijp ik niet dat zelfs een vriendelijk woord meewarig wordt afgedaan als niet gehoord.
Misschien voel ik me te vaak afgewezen. Daarnaast ben ik niet iemand voor een clubverband, me binden werkt benauwend. Toch weet ik dat ik veel te geven heb, kan luisteren en rechtschapen ben. Ook heb ik een sociaal gevoel en wil er graag voor anderen zijn.
Groetjes Ria
Yo schreef:
>
>
>
> Ria, mijn gedachte daarover is oa :
>
> 1 .Omdat men een tekort in zijn gevoelsleven wil opvullen en
> dat van anderen verwacht. Waar niemand aan kan voldoen
> 2 ,Omdat men wel vriendschap wil, maar anderen niet te
> dichtbij kan verdragen.
> 3. Omdat men onvoorwaardelijkheid verwacht, gedachten lezen,
> luisterend oor , dezelfde interesses, etc.
>
> Hoe denk jij erover ?
Ik begrijp het niet goed.
Wat werkt er niet je als je met een glimlach door het winkelcentrum loopt ?
Wat verwacht je dat er zal gebeuren ?
Welk vriendelijk woord wordt meewarig afgedaan en door wie ?
Ik ben ook geen liefhebber van clubs en grote gezelschappen, dus dat begrijp ik.
Probeer het af en toe nog wel eens, maar is niet bepaald een succes.
Ik ben meer van 1 op 1 en dat lukt prima.
Het advies van het Orakel is trouwens een hele goede.
In moeilijke tijden, toen ik weinig te lachen had ,heb ik bewust gezoxht naar films, catoons etc.. waar ik om moest lachen.
Dat heeft mij goed geholpen. Voor je het weet vergeet je te lachen.
Hallo Ria,
Ik had je verhaal al eerder gelezen, en er over nagedacht.Ik ben ook ben van mijzelf ook wat introvert.Maar ik ben mij anders op gaan stellen.Sinds een paar jaar.(ik ben 49)
Ik probeer af en toe ergens op te reageren, als ik iets hoor in een winkel, en het spreekt mij aan.Het is moeilijk in het begin, en ze reageren niet altijd zoals je het wilt, maar het werkt op een manier dat je je er beter door voelt.
Ik was altijd iemand die eigenlijk alleen maar luisterde, en niet te veel zei.Maar door dat te veranderen, beginnen mensen (die mij kennen) ook eerder tegen mij te praten.
Gewoon een glimlach op je gezicht, en een praatje over koetjes en kalfjes, kan al goed zijn.
Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt…
Groetjes Vosje.Ria schreef:
>
> Beste Yo,
>
> Het klopt wel wat je schrijft. Maar waarom als iedereen
> hetzelfde wilt. Loop ik b.v in een winkelstraat, supermarkt,
> museum, terrasje met een glimlach.Het werkt niet. Als ik lees
> over eenzaamheid en vrienschapzoekende mensen, begrijp ik
> niet dat zelfs een vriendelijk woord meewarig wordt afgedaan
> als niet gehoord.
> Misschien voel ik me te vaak afgewezen. Daarnaast ben ik niet
> iemand voor een clubverband, me binden werkt benauwend. Toch
> weet ik dat ik veel te geven heb, kan luisteren en
> rechtschapen ben. Ook heb ik een sociaal gevoel en wil er
> graag voor anderen zijn.
>
> Groetjes Ria
>
> Yo schreef:
> >
> >
> >
> > Ria, mijn gedachte daarover is oa :
> >
> > 1 .Omdat men een tekort in zijn gevoelsleven wil opvullen en
> > dat van anderen verwacht. Waar niemand aan kan voldoen
> > 2 ,Omdat men wel vriendschap wil, maar anderen niet te
> > dichtbij kan verdragen.
> > 3. Omdat men onvoorwaardelijkheid verwacht, gedachten lezen,
> > luisterend oor , dezelfde interesses, etc.
> >
> > Hoe denk jij erover ?
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's