Jouw verhaal sprak mij aan, omdat ik zoiets heb meegemaakt met een ex-schoonzus.

Zij kwam in mijn leven toen ik 14 was, en keek heel erg tegen haar op,omdat ik haar zo werelds vond.

Was hierdoor erg afhankelijk van haar mening, en nam mijn eerste vriend mee naar haar toe om te “keuren”.

Door de jaren heen groeide ons contact, en kwamen we meer op een gelijk niveau,wat onze relatie verrijkte.

Lief en leed hebben wij ong.30 jaar gedeeld, tot dat ik instorte vanwege borderline.

Vanaf dat moment heb ik (nog steeds) heel hard aan mezelf moeten werken om dit alles een plaatsje te geven in mijn leven.

Hierover veel met haar gepraat, was zelf boos als anderen mij niet accepteerde zoals ik ben.

Op een gegeven moment kreeg ik een brief van haar,waarin pijnlijke dingen in stonden over hoe ik was veranderd in haar ogen.

Nog geprobeerd haar duidelijk te maken wat en waarmee ik moest daelen in mijn leven, maar onze relatie was over vanaf dat moment.

Ook ik moest door een rouwperiode,want had nooit kunnen denken dat zij mij zo maar zou laten vallen.

Zie haar nu nog wel eens, maar zou geen contact meer met haar kunnen aangaan, omdat het oude vertrouwde gevoel niet meer daar is.

Ik denk, dat als er meerdere dingen zijn gebeurd onderling, de gevoelens zo heeft

verstoord, je nooit meer op oude voet verder kan gaan.

Denk dat je diep van binnen wel weet wat je moet doen.

Luister naar je gevoel, alleen dan kan je in vrede omkijken naar iets wat ooit heel waardevol was voor je!

Wens je alle wijsheid toe.