graag uw mening/ advies?

  • Novi

    Lieve mensen,

    Twee jaar lang heb ik me werkelijk op elke wijze aangepast voor mijn schoonfamilie, uit liefde voor mijn man. Elke keer kreeg ik verwijten dat ik een schande voor de familie ben, ik heb een armandje als tatto op mijn arm, kleed me nu nog met rokjes wat ‘niet zou kunnen’ en geloof me, zelfs mijn katholieke vader vindt me er netjes uitzien. We spraken mijn schoonfamilie al 6 maanden niet en deze hele periode hebben ze nooit eens geinformeerd naar mijn man (hun enige zoon) en ons zoontje (hun enige kleinzoon). Zaterdagavond kwamen we ze tegen dus ik dacht, ik strijk nog eens over mijn hart voor mijn man en zeg dat we met z'n allen (schoonouders, zus en schoonbroer) nog eens praten. Met werkelijk de beste bedoelingen. Ik werd voor alles wat slecht is uitgemaakt, en ze vertelde me (excuus, schreeuwde tegen me) dat ze hier echt niet voor mij zitten maar enkel voor haar broer. En als er een kern van waarheid in verhalen zat, zou ik het zeer zeker toegeven, geloof me, ik ben daarin niet de beroerste. Maar sinds gisterenmiddag voel ik mij gewoon psychisch mishandeld, ik weet het klinkt als een ware dramaqueen, ware het niet dat ik zo nuchter als een echte nederlander ben. Zo enorm degererend, kleinderend, kwetsend, vreselijk. Ik hoop dat u mij wellicht steun wil geven en advies? Want ik wil deze mensen NOOIT meer spreken of zien. Ik hou niet van hypocriete lui, die doen alsof ze miljoenen verdienen maar geen euro aan de kont te krabben hebben. Ik hou ook van mooie dingen, maar als het niet gaat dan gaat het niet. We rijden bijvoorbeeld nu een auto die het ‘maar net doet’, maar het interesseerd ons niet. Zij schamen zich dan! Help lieve mensen, wat een enorme k…e situatie…. Snik??? Wie weet raad voor me? Alvast enorm bedankt!

  • azalaia

    Hallo Novi, je hebt het antwoord en de oplossing al gegeven:

    je wilt je schoonouders niet meer zien/spreken. Nou, doe dat dan ook niet meer en voorkom situaties dat je elkaar nog ontmoet. Zet een streep onder die lui en ga verder met je leven. Helaas voor je man, als hij daar wilt gaan, prima, gaat ie alleen naar zijn ouders met of zonder jullie kind.

    Zet het van je af, laat het van je afglijden, laat het los, echt los. neem die beslissing vandaag en koop iets leuks voor jezelf. Wees trots op jezelf dat jij bent zoals jij bent. Kop op, laat zien dat je karakter hebt, dat je niet meer met je laat sollen.

    Gewoon doen nou, naar je gevoel luisteren.

    Sterkte.

    Groeten van azalaia.

  • Novi

    Lieve Azalaia,

    Heel erg lief en bedankt voor je bericht, je hebt gelijk maar bah wat kan het een pijn doen zeg, jakkes!

    Ik beloof je dat ik mijn best ga doen om het inderdaad ECHT los te laten.

    Liefs!

  • azalaia

    Heel goed Novi, daar vertrouw ik op en als je nog eens wilt mailen, geen probleem.

    Liefs van azalaia.

  • marjinke

    novi als je het zo doet doe je het echt goed loslaten en bovenstaan,ik weet dat dit moeilijk is want ik spreek uitervaring ze komen van zelf wel terug bij mij duurde het ruim 4 jaar goed voor je zelf opkomen.

    groetjes marjinke

  • novi

    Dank jullie beide voor deze sterke woorden. Het klinkt waarschijnlijk allemaal erg drama achtig. Maar ik was ‘even’ vergeten hoe veel pijn iemand een ander kan aan doen. Ik denk er nu nog 24 uur per dag aan, dat zal vast minderen. Maar het ongeloof blijft enorm. Ik probeer dan ook ECHT het van me af te zetten en zo iets idioots te doen als tegen mezelf in de spiegel zeggen (cliche ik weet het) dat ik een goed mens ben en goed voor mijn gezin zorg. Het is zo jammer dat veel mensen enkel naar de buitenkant kijken. Zucht, komt vast goed. Liefs!

  • jans

    jouw schoonouders zijn jou niet waard

  • melanie

    Je bent wie je bent, en als anderen je niet kunnen ( lees, willen accepteren ) is dit niet jouw probleem! Wat ik mij wel afvraag is hoe jouw man hierin staat. Neemt hij wel eens de verantwoording op z ich om een gesprek te voeren met zijn ouders dat hun gedrag echt niet kan naar jou toe!?

  • novi

    Wat fijn al die steun van jullie, dankjewel! Mijn man steunt mij idd heel erg naar zijn familie toe. Maar ze blijven zo enorm koppig en willen hun foutieve mening over mij absoluut niet bijschaven. Helaas zijn er meerdere ‘vrienden’ waar zij altijd ‘problemen’ mee hebben, maar goed die behoeven zich daar geen zorgen over te maken, want het zijn niet hun ouders. Vind het het meest vervelend voor mijn man. Maar ik heb nu echt geen behoefte meer om lief en aardig te zijn voor mensen die mij en mijn gezin zo'n verdriet doen. Liefs!

  • jans

    Volgens mij ben ik ditt bericht al op meerdere prikpagina's tegen gekomen. Wat is nu de bedoeling?