Lieve mensen,
Twee jaar lang heb ik me werkelijk op elke wijze aangepast voor mijn schoonfamilie, uit liefde voor mijn man. Elke keer kreeg ik verwijten dat ik een schande voor de familie ben, ik heb een armandje als tatto op mijn arm, kleed me nu nog met rokjes wat ‘niet zou kunnen’ en geloof me, zelfs mijn katholieke vader vindt me er netjes uitzien. We spraken mijn schoonfamilie al 6 maanden niet en deze hele periode hebben ze nooit eens geinformeerd naar mijn man (hun enige zoon) en ons zoontje (hun enige kleinzoon). Zaterdagavond kwamen we ze tegen dus ik dacht, ik strijk nog eens over mijn hart voor mijn man en zeg dat we met z'n allen (schoonouders, zus en schoonbroer) nog eens praten. Met werkelijk de beste bedoelingen. Ik werd voor alles wat slecht is uitgemaakt, en ze vertelde me (excuus, schreeuwde tegen me) dat ze hier echt niet voor mij zitten maar enkel voor haar broer. En als er een kern van waarheid in verhalen zat, zou ik het zeer zeker toegeven, geloof me, ik ben daarin niet de beroerste. Maar sinds gisterenmiddag voel ik mij gewoon psychisch mishandeld, ik weet het klinkt als een ware dramaqueen, ware het niet dat ik zo nuchter als een echte nederlander ben. Zo enorm degererend, kleinderend, kwetsend, vreselijk. Ik hoop dat u mij wellicht steun wil geven en advies? Want ik wil deze mensen NOOIT meer spreken of zien. Ik hou niet van hypocriete lui, die doen alsof ze miljoenen verdienen maar geen euro aan de kont te krabben hebben. Ik hou ook van mooie dingen, maar als het niet gaat dan gaat het niet. We rijden bijvoorbeeld nu een auto die het ‘maar net doet’, maar het interesseerd ons niet. Zij schamen zich dan! Help lieve mensen, wat een enorme k…e situatie…. Snik??? Wie weet raad voor me? Alvast enorm bedankt!