Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Liza
In december leerde ik iemand kennen en sindsdien hadden we bijna 24 uur per dag contact, alleen niet als we sliepen. Het was vooral smssen en mailen. Ik ken hem van mijn sportvereniging. hij is veel ouder dan ik maar ondanks dat klikte het heel goed.
we wilden al heel lang afspreken maar we zijn allebei heel verlegen en daardoor durfden we niet echt. Na een paar maanden hadden we toch afgesproken. Filmpje gekeken samen, was op zich wel gezellig maar er hing wel een gespannen sfeer. Er was niks gebeurd (zoenen etc.) maar op de mail/sms hadden we het wel altijd over relaties, samen op vakantie gaan, enz.
hij is echt mijn type, heeft alle eigenschappen die ik zoek in een man, maar ik werd niet echt verliefd. Dat kwam denk ik ook door verlegenheid, we durfden elkaar niet eens lang aan te kijken.
Sinds die eerste keer afspreken was het al anders, we hadden minder contact en ik wist dat er voor hem iets veranderd was. Steeds als ik het vroeg zei hij van niet. Hij zei wel dat hij niet wist wat ie met de situatie aan moest.
We hebben toen nog 2 keer afgesproken, maar niet met zijn 2en maar met zijn vieren, met een vriendin van mij en een vriend van hem die een relatie hebben samen. Er hing weer een gespannen sfeer.
Nu is het inmiddels alweer een tijd geleden en ik snap het niet. Ik voel niks voor hem en ben zelfs een beetje afgeknapt op hem. Ik wilde namelijk pas weten wat hij wilde en of hij vond of er iets veranderd was, en ik zei dat ik hem minder open vond dan aan het begin. Hij zei dat hij genoeg had van het onderwerp. Nou, ik moet geen man die nieteens een normaal gesprek kan voeren daarover en te laf is om te zeggen wat hij vind.
Ik ben dus eigenlijk een beetje afgeknapt, maar toch wil ik steeds wat van hem horen, als hij niet meteen terug mailt raak ik in de stress en ik hoop stiekem toch steeds dat ik hem zie op mn sportclub.
ik snap niet wat er aan de hand is tussen ons.
In het begin klikte het zo goed, ineens was dat weg, ineens mailde die bijna nooit meer, ineens had ie iemand leren kennen, kwam ie nooit meer op de sportclub en had ie het altijd ‘druk’, en nu mailt ie weer heel veel en probeert ie steeds weer mijn aandacht te krijgen.
Ik heb geen gevoelens voor hem maar toch wil ik steeds wat van hem horen. komt dit door gewoonte? ben ik geobsedeerd?
Wat moet ik hier nou mee?! als ik een gesprek begin gaat hij er niet op in!!
help!
