Misschient e laat, misschien overbodig.. toch wil ik nog even laten zien dat er wel echte vriendschap heeft bestaan.
woorden op een prikbord
ondanks anonimiteit
toch verbondenheid hebben
kameraden in de strijd
lachen en huilen
niets is te gek
soms heb je hoogtepunten
soms ga je op je bek
toch zal er iemand zijn
die je luisterend oor biedt
die er altijd voor je is
in tijden van verdriet
als het tij lijkt te keren
een positieve verandering
kijk ik terug op het verleden
en stroom vol bewondering
ik zie hoe wij elkaar helpen
eigen problemen aan de kant
want de dames van het prikbord
hebben toch een speciale band
eenzaamheid is onbekend
de liefde zit van binnen
één klein huiskamertje
barstensvol vriendinnen
stuk voor stuk echt knokkers
één voor één heel speciaal
met allemaal wel wat gebreken
heeft ieder haar eigen verhaal
harten worden uitgestort
tranendalen vieren hoogtij
maar de uiteindelijke winnaars
dames……………. dat zijn wij